komt een ambtenaar zwijgrecht toe tijdens een disciplinair traject? Daarover lijken de meningen nogal eens uiteen te lopen. In een wat oudere uitspraak heeft de CRvB in het kader van een verantwoordingsprocedure aangegeven dat ook in het ambtenarentuchtrecht het beginsel geldt dat een ambtenaar niet hoeft mee te werken aan zijn eigen bestraffing. Het lijkt erop dat, zo de ambtenaar in een tuchtrechtelijke procedure zwijgrecht toekomt, dat recht onder omstandigheden op zijn minst genuanceerd moet worden. Te wijzen valt op de uitspraak van CRvB 24 april 2003, LJN: AK9024, waarin een politieambtenaar in alle fasen van de (disciplinaire) besluitvorming geweigerd heeft zich te verantwoorden voor de bij hem thuis aangetroffen grote hoeveelheden contante buitenlandse valuta. Hij heeft daardoor de gerechtvaardigde twijfel aan zijn integriteit om hem moverende redenen niet willen wegnemen (zelfs niet toen zijn vrijspraak in het strafproces onherroepelijk was geworden). Daarmee heeft de politieambtenaar zich niet gedragen zoals van een goed politieambtenaar mag worden verwacht en heeft hij zich aan ernstig plichtsverzuim schuldig gemaakt. Kortom, van deze politieambtenaar mocht worden verwacht dat hij niet zou zwijgen. Soms hoor of lees je de opvatting dat bij de tuchtrechtelijke verantwoording de ambtenaar moet worden meegedeeld dat hij niet tot antwoorden is verplicht. Een dergelijke algemene stelling vindt geen steun in de jurisprudentie van de CRvB. Zie bijvoorbeeld CRvB 3 juli 2008, TAR 2008/175.
