Aangifte doen als zorgverlener: denk aan het medisch beroepsgeheim!

Inleiding

Een agressieve of zelfs gewelddadige patiënt: iedere zorgverlener wordt daar helaas ooit mee geconfronteerd. Voorop staat dat een zorgverlener aangifte mag doen van strafbare feiten die een patiënt binnen de hulpverlening pleegt. Wel moet een zorgverlener bij het doen van aangifte bedacht zijn op het medisch beroepsgeheim.

Het medisch beroepsgeheim

Veel zorgverleners hebben een geheimhoudingsplicht ten aanzien van al datgene wat zij bij het uitoefenen van hun beroep als geheim is toevertrouwd of waarvan zij het vertrouwelijk karakter moesten begrijpen. Dat volgt niet alleen uit artikel 88 van de Wet op de beroepen in de individuele gezondheidszorg maar ook uit artikel 7:457 van het Burgerlijk Wetboek. Doel van het beroepsgeheim is tweeledig:

1. Het algemeen belang van eenieder bij een vrije toegang tot de gezondheidszorg; en
2. Het individueel belang van de patiënt bij bescherming van zijn persoonlijke levenssfeer en het daarin besloten persoonlijke geheim.

De gedachte achter geheimhouding door een zorgverlener is dat een patiënt de zorgverlener de meest intieme informatie moet durven toevertrouwen omdat de zorgverlener daarover in beginsel moet en kan zwijgen. Ontbreekt vertrouwen in geheimhouding, dan bestaat het risico dat patiënten informatie gaan achterhouden met alle gevolgen van dien.

Aangifte gaat helaas vaak mis

Het doen van aangifte door een zorgverlener gaat ‘in the heat of the moment’ helaas geregeld mis als een zorgverlener niet worden ondersteund door bijvoorbeeld een advocaat. Zo ook bij een psychiater en verpleegkundig specialist die aangifte deden van brandstichting door een patiënt. Deze zorgverleners gaven de politie bij het doen van aangifte meer informatie dan nodig was. Zo verklaarden zij onder meer dat de betreffende patiënt:

• al jaren bekend was bij de crisisdienst;
• een anti sociale persoonlijkheidsstoornis had;
• laag begaafd was en polymiddelen gebruik vertoonde.

Het tuchtcollege kwam tot het oordeel dat deze zorgverleners hadden kunnen volstaan met het benoemen van de feitelijke gedragingen van de patiënt. Door meer informatie te geven dan nodig was voor een geslaagde aangifte was volgens het tuchtcollege het beroepsgeheim geschonden. De zorgverleners kregen een waarschuwing.

Les voor de praktijk

Les voor de praktijk is dat een zorgverlener bij het doen van aangifte al snel teveel informatie verstrekt. Het is dan ook niet voor niets dat bijvoorbeeld de cao ziekenhuizen en de cao umc bepaalt dat werkgevers ondersteuning moeten bieden bij het doen van aangifte. Bijvoorbeeld door een advocaat in te schakelen die de zorgverlener helpt bij het doen van aangifte zodat niet meer informatie wordt verstrekt dan strikt noodzakelijk is. Capra heeft hiermee ruime ervaring en kan u desgewenst van dienst zijn.

Meer weten of behoefte aan bijstand bij een kwestie die het medisch beroepsgeheim betreft? Neem dan gerust contact met mr. Christiaan Riemens op.