Besluit tot opschorting reiskostenvergoeding niet instemmingsplichtig

In haar uitspraak van 21 januari 2021, gepubliceerd op rechtspraak.nl op 25 mei 2021 (ECLI:NL:RBDHA:2021:5312), heeft de rechtbank Den Haag geoordeeld dat het besluit van de werkgever om de betaling van reiskostenvergoeding aan werknemers op te schorten voor de duur van de periode dat het personeel hoofdzakelijk vanuit huis werkt, niet instemmingsplichtig is.

In het arbeidsreglement van de betreffende ondernemer was een regeling opgenomen voor de vergoeding van reiskosten. Omdat het personeel vanwege de corona-pandemie voornamelijk thuis werkte werd de (vaste) reiskostenvergoeding voor het personeel vanaf mei 2020 opgeschort.

De ondernemingsraad stelde dat deze (tijdelijke) wijziging van het arbeidsreglement onder zijn instemmingsrecht ex artikel 27 Wet op de ondernemingsraden viel, waartegenover de ondernemer stelde dat de (tijdelijke) stopzetting van de reiskostenvergoeding geen wijziging van het Arbeidsreglement impliceerde en bovendien in lijn was met de praktijk bij langere afwezigheid, zoals arbeidsongeschiktheid, zwangerschapsverlof of langdurige vakantie.

De kantonrechter tunnelde de kwestie naar de vraag of een reiskostenregeling behoort tot één van de onderwerpen in artikel 27 Wor ten aanzien waarvan de ondernemingsraad instemmingsrecht heeft en kwam tot het oordeel dat zulks niet het geval is.

Dat het arbeidsreglement als geheel en een tijdelijke verlenging van de regeling eerder instemming of goedkeuring van de ondernemingsraad had gekregen, maakte dat niet anders. De kantonrechter zag niet dat er sprake was van een generieke afspraak tussen ondernemer en ondernemingsraad om de lijst van onderwerpen uit artikel 27 Wor uit te breiden. Het verzoek van de ondernemingsraad om de opschorting nietig te verklaren werd afgewezen.

Heeft u vragen?

Heeft u vragen over dit onderwerp, of wilt u een advies? Capra Advocaten helpt u graag verder op weg.

Martijn Steuten