Arbeidsrecht in de praktijk – de overplaatsing

Ik prijs mij al jarenlang gelukkig met een praktijk met klanten uit zowel het publieke als het private arbeidsrecht. Met de normalisering in aantocht stellen overheidswerkgevers de advocaten van Capra veel vragen over het private arbeidsrecht zoals dat volgend jaar gaat gelden. Gelukkig zijn de antwoorden meestal geruststellend. Ja, er moet het nodige gebeuren om de Wnra succesvol in te voeren, en zeker, het juridische fundament van het dienstverband wordt anders, maar veel blijft in wezen ook hetzelfde.

Neem de volgende zaak over een overplaatsing van een medewerker met een arbeidsovereenkomst naar een andere locatie. Het betrof een kwestie waarin nieuw werkgeversbeleid maakte dat de medewerker niet op zijn standplaats kon worden gehandhaafd. Dat beleid was tot stand gekomen met goedkeuring van de Ondernemingsraad. Werkgever stelde werknemer in kennis van de wens hem over te plaatsen. Werknemer zag dat echter niet zitten. Hij zat prima op zijn post en was niet van plan in beweging te komen.

Uiteindelijk kwam het zover dat werkgever hem eenzijdig overplaatste. Werknemer liet het er niet bij zitten en begon een kort geding. Zonder succes; de rechter vond dat werkgever goed had gehandeld. Werkgever had medewerker overgeplaatst naar een post, die dichterbij zijn huis was dan zijn oorspronkelijke standplaats en ook rekening gehouden met diens persoonlijke omstandigheden door het rooster aan te passen.

Is de conclusie dat een eenzijdig overplaatsing in het arbeidsrecht zomaar kan? Nee, niet zomaar, maar wel als er een goede reden voor is en de werkgever een redelijk voorstel doet. Het mooie vanuit dit geval was dat er geen lange rechterlijke procedure werd doorlopen, maar dat in kort geding snel een rechterlijk oordeel werd verkregen waar partijen zich naar voegden. Een mooi processueel voordeel van het private arbeidsrecht!

Gerdin Boelens